YENİ KİŞİLER YENİ HAYAT BİÇİMLERİ
Hani hep insan der ya unutmam.Ölsem de unutamam dediğimiz
kişiler olur ya. Aslında unutulurmuş sadece biz insanlar sabretmeyi göze
alamıyoruz.Zamana neden güvenmiyoruz? En değerli sandığımız kişiler
gidebiliyorken..Hatta durun! Şu hayatta’’ ÖLÜM’’ varken,hangi kişiyi
unutamamaktan bahsediyoruz.Kırılgan insalarız,sürekli üzülüyoruz,seviyoruz yine
üzülüyoruz.Sevmekten vazgeçmeyen insanlarız.Çoğu zaman vazgeçiyoruz,yeni
kişiler geliyor,yeni yaşam biçimleri öğreniliyor,sürekli başlangıçlar bizle yol
alıyor.Canımızın yanacağını bile bile ateşe gidiyoruz.Ateşte sürekli
yeşeriyoruz.Hiç fark etmiyoruz ama bunları yaparken kendi benliğimizi
unutuyoruz.Kendimize değer vermemiz gerektiğini,bakmamız gerektiğini hep ama
hep en sona bırakıyoruz..
Kendimizi sevmeyi neden unutuyoruz? Başkaları için ölümü
göze alan biz insanlar neden kendimizi sevmiyoruz? Sonra düşünüp düşünüp ben
neden mutlu değilim sorusuyla karşılaşıyoruz... Her şeyi silelim.Bizim
hayatımıza zarar veren her insanı silelim.Bizi kıran,arkamızdan konuşan,kibirden,kıskançlıkla
yaşayan ve hayatımızın bir parçası olan bu kişileri silelim.Neden hep kırılan
taraf biz oluyoruz.En az onlar kadar masumuz ve en az onlar kadar iyi veya
kötüyüz.Neden onlara katlanıyoruz? Şu hayatta ölen insanı geri getiremezken
halen neyin acısını yaşıyor ve unutulmaz kılıyoruz?
Öyle insanlar alın ki hayatınıza sizi sizden daha çok
sevsin.Size kırıldığında arkasını dönüp gitmesin,kal demesini bilsin.Öyle
insanlar sevin ki,sizi kaybetmekten korksun.Mutluluğun kapı aralığı burada
başlıyor.Çünkü kimse sizin kadar değerli değil. Hep bu gerçekle yaşayın ve anı
yaşamayı hiç ama hiç unutmayın! J