YENİ KİŞİLER YENİ HAYAT BİÇİMLERİ

 

 

Hani hep insan der ya unutmam.Ölsem de unutamam dediğimiz kişiler olur ya. Aslında unutulurmuş sadece biz insanlar sabretmeyi göze alamıyoruz.Zamana neden güvenmiyoruz? En değerli sandığımız kişiler gidebiliyorken..Hatta durun! Şu hayatta’’ ÖLÜM’’ varken,hangi kişiyi unutamamaktan bahsediyoruz.Kırılgan insalarız,sürekli üzülüyoruz,seviyoruz yine üzülüyoruz.Sevmekten vazgeçmeyen insanlarız.Çoğu zaman vazgeçiyoruz,yeni kişiler geliyor,yeni yaşam biçimleri öğreniliyor,sürekli başlangıçlar bizle yol alıyor.Canımızın yanacağını bile bile ateşe gidiyoruz.Ateşte sürekli yeşeriyoruz.Hiç fark etmiyoruz ama bunları yaparken kendi benliğimizi unutuyoruz.Kendimize değer vermemiz gerektiğini,bakmamız gerektiğini hep ama hep en sona bırakıyoruz..

 

Kendimizi sevmeyi neden unutuyoruz? Başkaları için ölümü göze alan biz insanlar neden kendimizi sevmiyoruz? Sonra düşünüp düşünüp ben neden mutlu değilim sorusuyla karşılaşıyoruz... Her şeyi silelim.Bizim hayatımıza zarar veren her insanı silelim.Bizi kıran,arkamızdan konuşan,kibirden,kıskançlıkla yaşayan ve hayatımızın bir parçası olan bu kişileri silelim.Neden hep kırılan taraf biz oluyoruz.En az onlar kadar masumuz ve en az onlar kadar iyi veya kötüyüz.Neden onlara katlanıyoruz? Şu hayatta ölen insanı geri getiremezken halen neyin acısını yaşıyor ve unutulmaz kılıyoruz?

 

Öyle insanlar alın ki hayatınıza sizi sizden daha çok sevsin.Size kırıldığında arkasını dönüp gitmesin,kal demesini bilsin.Öyle insanlar sevin ki,sizi kaybetmekten korksun.Mutluluğun kapı aralığı burada başlıyor.Çünkü kimse sizin kadar değerli değil. Hep bu gerçekle yaşayın ve anı yaşamayı hiç ama hiç unutmayın! J